به گزارش قدس آنلاین، سخنرانی سید کمال خرازی رئیس شورای راهبردی روابط خارجی در چهارمین اجلاس مجازی بنیاد رهبران برای صلح به شرح زیر است؛ 

همکاران محترم،
با ابراز خرسندی از حضور در چهارمین اجلاس بنیاد رهبران برای صلح، مایلم از جناب آقای رافارن، رئیس بنیاد و همکاران ایشان که با جدیت، برگزاری اجلاس سالانه بنیاد را پیگیری کرده‌اند قدردانی نمایم. همچنین لازم است از جناب آقای ویمون به خاطر تهیه گزارش سال 2021 که بر موضوع چندجانبه‌گرایی متمرکز است تشکر نموده نکاتی را عرض نمایم.
آقای رئیس،
همان‌طور که در گزارش هم آمده است روحیه ضد غربی در کشورهای جنوب به دلیل عملکرد برخی دولت‌های غربی به‌سرعت در حال تشدید است و دلیل آن خودبرتربینی قدرت‌های غربی نسبت به کشورهای جنوب و عدم احترام به فرهنگ و سنت‌های آن‌هاست. در اینجا لازم است تأکید کنم که قدرت‌های غربی برای سرکوب ملت‌هایی که برای آزادی خود دست به مبارزه می‌زنند از برچسب تروریسم استفاده می‌کنند، درحالی‌که بین مبارزه آزادی‌بخش ملت‌ها و اقدامات گروه‌های تروریستی باید تفاوت قائل شد.

همکاران محترم
وضعیت ژئوپلیتیک، معادلات سیاسی، اقتصادی و واقعیت‌های میدانی در جهان امروز به میزان قابل‌توجهی تغییر کرده است. کشوری مانند ایران به‌عنوان یک قدرت نوظهور با وجود 8 سال جنگ و چند دهه تحریم ازجمله تحریم حداکثری ترامپ توانسته است مقاومت کرده، موقعیت خود را تثبیت و در مبارزه با داعش و القاعده نقش برجسته‌ای را ایفا کند. ملت‌های بیدار در خاورمیانه تلاش جدی برای آزادی خود دارند، در حالی که قدرت‌های غربی در صدد سوداگری با فروش سلاح‌های مخرب به متجاوزان منطقه‌ای هستند. نمونه آن کشور فقیر یمن است.

آقای رئیس
دور نمای بهداشتی در جهان ناامیدکننده است و کشورهای جنوب نگران وضعیت خود هستند. اینکه بر اساس آمارهای موجود تا پایان فوریه 2021، کشورهای فقیر و دارای درآمد متوسط جمعاً 675 میلیون دوز واکسن کووید 19 دریافت کرده‌اند و کشورهای ثروتمند 2/4 میلیارد و چند برابر نیاز واقعی‌شان واکسن دریافت کرده‌اند، نگران‌کننده است.
عجیب‌تر آنکه کشوری مانند ایران حتی نمی‌تواند از منابع مالی خود به دلیل تحریم ثانویه آمریکا برای خرید واکسن به تعداد کافی استفاده کند. جنگ واکسن‌ها نیز که به قاچاق، دزدی و مصادره واکسن و یا لوازم پزشکی منجر شده، موجب رسوایی قدرت‌هایی شده است که دم از حقوق انسانی می‌زنند.

همکاران محترم
مقابله با چالش‌های کنونی جهان مستلزم شکل‌گیری «نظم چندجانبه نوین» بر اساس واقعیت‌ها، اصلاح ساختار سازمان ملل و شورای امنیت و همچنین عدم‌مداخله قدرت‌های بزرگ در سازمان‌های بین‌المللی است.
متأسفانه شورای امنیت تبدیل به کلوپی شده است که به‌واسطه حق وتو، منافع قدرت‌های بزرگ را تضمین می‌کند، حتی اگر این حق وتو منجر به کشتار ده‌ها هزار انسان بی‌گناه شود. متأسفانه نمونه‌های چنین فجایعی در تاریخ شورای امنیت فراوان است و امروزه نیز به همین دلیل شاهد ادامه جنگ در یمن، کشتار مسلمانان روهینگیا در میانمار و وضعیت سوریه و دیگر مناطق هستیم.
در گزارش سالانه، از افزایش تعداد اعضای شورای امنیت صحبت شده است، ولی به نظر اینجانب این ساختار از بنیان مشکل دارد و اضافه کردن چند کشور دیگر به اعضای دائم این شورا ممکن است مشکل آن کشورها را حل کند، ولی نمی‌تواند به ارتقای امنیت بین‌المللی کمک کند. به نظر اینجانب راه‌حل را باید در دموکراتیک ساختن ساختار سازمان ملل و شورای امنیت جستجو کرد.
آقای رئیس
موضوع دیگری که گزارش سالانه چالش‌ اصلی چندجانبه‌گرایی دانسته و بر ضرورت گفتگو درباره آن تأکید کرده، دموکراسی است. به نظر اینجانب مشکل قدرت‌های غربی با قدرت‌های نوظهور و ملت‌های دیگر دموکراسی نیست، بلکه نگاه از بالا به پائین آن‌ها نسبت به دیگر جوامع و ملت‌ها و عدم احترام به فرهنگ آن‌هاست. آن‌ها دنیا را با معیارها و شاخص‌های خود می‌سنجند و اصرار دارند مدل دموکراسی خود را بدون توجه به تنوع فرهنگی و ارزشی جوامع مختلف بر آن‌ها تحمیل کنند.
البته، چنین نگاهی هیچ‌گاه از سوی کشورهای جنوب پذیرفتنی نیست. از طرف دیگر وقتی دیده می‌شود که این قدرت‌ها از دولت‌هایی که کاملاً با دموکراسی و حقوق بشر بیگانه‌اند، حمایت سیاسی و نظامی می‌کنند، نمی‌توان پذیرفت که دموکراسی و حقوق بشر واقعاً دغدغه آن‌هاست.
در اینجا توجه شما را به نظرسنجی جدیدی که بنیاد ائتلاف دموکراسی‌ها به ریاست آقای راسموسن، نخست‌وزیر پیشین دانمارک و دبیرکل پیشین ناتو در ماه مه 2021 در 53 کشور و بین 50000 نفر انجام داده است، جلب می‌کنم که طبق آن 64 درصد پاسخگویان نابرابری را بزرگ‌ترین تهدید برای دموکراسی جهانی تلقی کرده‌اند و 44 درصد پاسخگویان، آمریکا را تهدیدی برای دموکراسی دانسته‌اند.
در پایان با تشکر از توجهتان، امیدوارم این تبادل‌نظرها و تلاش صادقانه بنیاد رهبران برای صلح بتواند به سهم خود در کاهش چالش‌های کنونی جهان و شکل‌گیری نظم جدید و «چندجانبه‌گرایی نوین» مؤثر افتد.
انتهای پیام